Sommige mensen hebben een dekentje op hun schoot, (het is ´s ochtends 10 graden als ik beneden kom), maar ik heb Luca.
Het is heerlijk warm en ze voelt zacht als zijde, maar lastig als ik een houtblok in de kachel wil doen of een tweede kop koffie met stroopwafel pakken. (Ik kon niet kiezen tussen de foto’s dus dan maar allebei!)
Zondagochtend in het huis met de parels. Er wordt weer geslapen nadat Terra ons om half 6 wakker maakte omdat ze moest plassen. Buiten is het donkerder dan de afgelopen ochtenden toen de maan zoveel licht gaf dat we zelfs geen zaklamp nodig hadden. Het is doodstil. De uilen knappen misschien zelf ook nog een uiltje. De vos heb ik rond middernacht weer gehoord, hij scharrelde door de achtertuin of zo leek het. Eenden kwaakten luidkeels in het Étang des Sources, hemelsbreed misschien 300 meter van mijn huis.
Als het goed is, is Juliette nu twee weken drachtig. De bevruchte eicellen verhuizen van de eileiders naar de baarmoederhoorns. Picasso wéét het gewoon, hij ligt steeds tegen haar aan en ruikt aan haar, op een bepaalde manier. Daarna kijkt hij naar mij, goedkeurend bijna.
Juliette heeft alweer uitvoerig de afwas gedaan. Als ze als eerste uitgegeten is wacht ze tot Luca, dan Picasso en tenslotte Terra klaar zijn om alle etensbakken grondig uit te likken. Ze doet dit soms een paar keer tot ze er helemaal van overtuigd is dat elke kruimel op is. Het geeft een getik waar ik niet goed tegenkan met mijn overgevoeligheid voor geluiden, maar ik beheers me en zeg niks. Ze doet het toch wel en zo houden we het gezellig.
Ik geef haar tussen de maaltijden door nu wat meer gezonde dingen, gisteren banaan, tonijn en twee bakjes Griekse yoghurt om schoon te maken voor ze de gele vuilniszak in gaan. Ik heb zelden etensresten in blikjes, bakjes of zakken. Juliette maakt alles schoon. Het is een fase in de dracht waarin ze extra eiwitten nodig heeft dus krijgt ze die.
Terra&Luca zijn bijna even groot, Terra is 6 maanden, Luca 18. Een stel ondeugden is het! Maar zó lief en leuk.
We hebben vrijdag een prachtige vlucht kraanvogels over zien en horen komen. Het waren er echt veel, in een lange sliert en V-vorm wisselden ze elkaar af. Op een gegeven moment vlogen ze meer in een cirkel en nam het geluid toe. Overleg in welk weiland ze neer zouden strijken, gok ik. Dit duurde een hele tijd, daarna vlogen ze toch weer in een V verder en heb ik ze met de auto nog een stuk gevolgd. Voor wie mijn tweede roman La vie en rose heeft gelezen, kent de betekenis van de kraanvogel in het boek. Ik heb er een filmpje van gemaakt, maar hier plaatsen lukt niet.
Een pauze in het zonnetje, zonder wind is het nu al twintig graden, vertelde Gilles, mijn Canadese overbuurman.
Vandaag ga ik na de wandeling verder met het snoeien van de heg tussen de appartementen en mij. Bramen en meidoorn, niet de makkelijkste struiken, maar een heerlijke klus met dit weer. Ik kan met mijn arm niet uren knippen, dus doe ik elke dag een stukje. Monnikenwerk, zou mijn vader zeggen, en zo is het. Heel bevredigend en meditatief. Het is vakantie en er lopen geregeld mensen langs die ik ken, ik neem de tijd om bij te praten en te horen hoe het in Nederland gaat. Dat wil zeggen als de honden uitgeblaft zijn. Ik krijg echt zin om er snel ook weer heen te gaan, mijn ouders te omhelzen en mijn Nederlandse productvoorraden aan te vullen. Dat kan weer nu ik er regelmatig naar toe ga en dat is eigenlijk best fijn. Nu hoef ik niemand anders te vragen dingen voor me mee te nemen.
Juliette gaat natuurlijk mee als we naar Nederland gaan, net als Luca. Voor de andere twee en de poezen heb ik, als het goed is, fijne logeeradresjes en verzorging aan huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten