Het huis met de parels Deel 17 : zon en vorst

Hond in de kachel

We hebben prachtige dagen vol zon. ´s Nachts vriest het matig, de maan geeft zich volledig bloot en de uilen repeteren voor hun voorjaarsconcert. De kleine vogels als mussen, vinken en mezen doen zich tegoed aan de vetbollen en mijn houtstapel krimpt snel. Ik moet bijna weer bijbestellen. De houtman en ik hebben afgesproken dat hij in delen levert, dan zien we elkaar wat vaker. Neehoor, dat is niet de reden, maar het is wel fijner om niet mijn hele zijkant van het huis vol hout te hebben liggen hoewel dat nu op de oude vermalen dakpannen best zou kunnen. Doordat ik nu als fokker bij de groothandel brokken bestel krijg ik ook steeds meer palets. Wie weet timmer ik daar op een dag een echt houthok van. In het kader van ´je weet maar nooit.´ 

Het huis warmt lekker op in de winterzon 

De dagen lengen echt al, het is nu 07.30 en al licht buiten. ‘s Avonds begint het rond 18.30 donker te worden. Deze verandering naar meer licht brengt altijd energie met zich mee, zin om dingen te gaan doen zoals mijn huis verven samen met Elly en plannen maken om binnenkort naar mijn ouders in Nederland gaan. Ook ben ik bijna door Outlander heen. Mijn dagelijkse afspraakjes met Jamie Fraser komen tot een einde, ik voel dat de laatste dan ook een drama wordt. Ik hecht me altijd snel teveel aan personages. Mijn moeder snapte dat vroeger niet, dan zei ze dat ik een tv-hoofd kreeg als ik opging in series als Ivanhoe en Dick Turpin. Misschien ma, leef ik wel gewoon in de verkeerde tijd. Ik wil ook met een cape op een paard achter struikrovers aanjagen, de honden als een roedel wolven om me heen. Wind in mijn lange krullen en leven in het ritme van de natuur… 

Ik dwaal af. 

Odina, Picasso, Juliette, Luca en Terra hebben de tuinslang vast uit het vet gehaald. 

Terug naar de werkelijkheid. Daar is dit blog voor. Het was verder een leuke en drukke week. Maandag was Marielle jarig en heb ik met haar en Axel supergezellig in de Auberge in Vandenesse gegeten, dinsdag kwam Elly met Odina een mooi gordijntje ophangen in de steeds mooier wordende badkamer, woensdag en donderdag had Picasso zijn ex Naïs uit Pas-de-Calais op bezoek voor een nieuwe dekking, en gisteren was Karin er. Geen tijd dus om een blog te schrijven, maar ik wil het toch bijhouden, misschien niet elke dag, maar regelmatig. Jullie zijn bij deze weer gewaarschuwd. 

Dikke pret zo’n oude tuinslang.