Koh-Lanta is de Franse variant
van Expeditie Robinson. Zestien deelnemers zonderen zich af op - in dit geval -
een van de mooie Fiji-eilanden met parelwitte stranden en palmbomen en moeten
zien te overleven met wat ze te eten vinden. De winnaar van het programma is de
ultieme survivalkoning of -koningin die wordt bepaald door wedstrijden, stemrondes
en immuniteitsproeven. Win je bij die laatste proeven de immuniteitstotem, dan
kunnen de anderen die ronde niet op je stemmen. En win je het programma dan
krijg je 100.000 €.
Dit jaar bestonden de deelnemers
uit ex-deelnemers die om wat voor reden dan ook opnieuw de strijd met zichzelf
en de anderen aan wilden gaan. Ze waren extreem wraakzuchtig, competitief en
strategisch. Ze wisten welke ontbering ze te wachten stond. Elke deelnemers nam
zijn ervaring uit een vorige ronde mee. Clémence had Koh-Lanta eerder gewonnen en wilde zien of ze nu, twaalf jaar
later en moeder geworden, nog even sterk was. Pascal was in zijn jaar tweede
geworden en wilde nu winnen. Yassin lag eruit om een strategisch foutje en
wilde dat rechtzetten. Een fascinerend gegeven: maken mensen dezelfde ‘fouten’ en straft de werkelijkheid ze opnieuw
af of kunnen ze zichzelf overtreffen, hun eigen lot bepalen waar ze natuurlijk allemaal
vanuit gingen bij vertrek, maar hoe groot is het falen als Koh-Lanta winnen een
tweede keer niet lukt?
Het was afschuwelijk om te zien.
Echt. De strijdlust, het gebrek aan voedsel, de vuile spelletjes die gespeeld
worden, dromen die in duigen vallen als er iemand afvalt die dat in de ogen van
de kijkers niet verdiende, menselijk gedrag op de spits gedreven. Toch bleef ik
kijken, té nieuwsgierig naar het verloop en de
afloop. Zou het lot van individuen de loop van het programma dit keer anders bepalen
of niet? Hebben wij mensen ons lot in eigen hand zoals we graag willen geloven?
De ware survivalkampioen ligt er standaard
snel uit. Hij of zij vormt een té grote
bedreiging voor de anderen. Dit overkwam deze keer net als tijdens zijn vorige
keer Yassin. Hij kon alles: wedstrijden winnen, kampen bouwen, voor eten zorgen
en dus na flink uitgebuit te zijn lag hij er uit bij de eerste de beste keer dat
hij geen immuniteit had kunnen krijgen. Jaloezie, afgunst en eigenbelang lieten
de anderen op hem stemmen, want daar worden vooraf aan zo’n stemronde complotten over gesmeed. De finale was gisteravond en het ging
tussen Clémence en Pascal. De eerdere winnares en
de eerdere tweede.
De negen laatste afvallers moesten
hun laatste stem op hun winnaar uitbrengen en wat gebeurde er? Precies hetzelfde
als tijdens hun eerste keer Koh-Lanta! Clémence
wint voor de tweede keer en Pascal wordt tweede, voor de tweede keer! De geschiedenis herhaalt zich. En toch willen we er niet aan, ik ook niet. De opnames zullen wel gemanipuleerd zijn, de ene deelnemer een beetje geholpen, de ander tegengewerkt... Er zijn deelnemers verder gekomen dan tijdens hun eerdere deelname, zij hebben zichzelf overtroffen. Zijn dat dan de werkelijke winnaars? Dat zeiden de afvallers tegen zichzelf en elkaar, om elkaar op te beuren nadat ze eruit lagen, de teleurstelling in de ogen. Wat is dat toch, dat hardnekkige geloof van een mens in de maakbaarheid van zijn eigen bestaan?