Juliette, Picasso, Terra en Luca in het nieuwe jaar
Het jaar 2023 is begonnen met veel regen en modder vooral in huis. Wie honden heeft kent dit, wie een pup heeft helemaal, om de haverklap staat Terra (5 maanden) bij de deur voor een plasje hoewel ik haar er ook op betrap dat ze dan drie stappen buiten zet, blij naar binnen holt en mij verlangend aankijkt en een beloning verwacht. Dit is de pup die al weet hoe de mens getraind moet worden om te krijgen wat ze wil… en wat een pech heeft ze dat dit mens van alweer vijftig jaren jong, ruim ervaring heeft met pups! Toch is het elke keer weer anders, geen mens is hetzelfde en geen hond ook. Heerlijke ontdekkingen!
Het zou zo leuk zijn als ik wat meer vast kan leggen over mijn hondenleven. Elke dag leer ik nieuwe dingen en elke dag denk ik dit wel een keer en meestal vaker. Ik lees zelf met veel plezier blogs van vrienden die hun leven in de Morvan beschrijven en dat is zo leuk. Elly doet dit trouw elke dag, Raymond&Marja ongeveer elke maand, Lonneke af en toe en bij mij is de klad erin gekomen terwijl ik er zo’n zin in heb.
Ik pak de draad nu dus weer op en zoals de dingen bij mij gaan zien we wel waar het schip strandt, in welke richting de wind waait en in welke oorschelp mijn woorden weerklank vinden.
Er zijn een paar belangrijke dingen op hun plek gevallen de afgelopen maanden waarin ik het relatief rustig had. Geen nestjes (die staan voor dit voorjaar gepland) en alleen Terra die erbij kwam. Ik ben eruit dat het huis met de parels aan de rand van Saint-Honoré-les-Bains voor de komende jaren de plek blijft waar ik woon. Ik heb veel onderzoek gedaan naar iets nieuws, iets op een plek waar minder mensen en vooral honden langslopen, maar ik vind het niet en de belangrijkste reden daarvoor is dat ik teveel van dit huis houd. Het heeft een ziel en een sfeer waar ik me goed bij voel en die ik nergens anders vind. Elke keer als ik weer thuiskwam na een bezichtiging voelde ik dat. Hier horen we en tegen eventueel geblaf neem ik de nodige maatregelen. De puppyruimte is zó perfect aan de achterkant met uitloop naar buiten. Dat ben ik niet tegengekomen in de huizen die ik bekeken heb.
Op elke plek zullen er momenten zijn dat de honden aanslaan, dat er dingen gebeuren die de harmonie verstoren en hoe meer honden hoe heftiger dit is.
De postbode, de pakketbezorgers, de buren, een vreemd dier, veel hangt af van hun humeur. De ene keer kunnen ze het beter hebben dan de andere, zijn ze in beslag genomen door mij of elkaar en valt het mee, maar ik besef meer en meer: het maakt niet uit. Ik leer ermee om te gaan en dáár gaat het om.
Morgen meer. Het hout moet aangevuld, de poepjes opgeruimd (mijn dagelijks meditatie!) en het bos wacht met smart op ons. Kortom de dag lonkt, grijs, maar vol verwachting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten