WOEST

'Recovery begins from the darkest moment' 

John Majoor

Graag ontkracht ik in dit blog iets wat me dwarszit sinds ik te maken kreeg met kanker, vijf jaar geleden. Dat de een kanker krijgt en de ander niet is géén kwestie van strijd of wilskracht. Hoe gezond een lichaam is, is een optelsom van erfelijkheid, genetisch materiaal, leefstijl, stress, eetpatroon, beweging en meer van wat ik niet weet. Daarnaast zijn het leven en de dood zoals ze zijn, we kunnen daar soms niets over zeggen, dat ligt niet binnen ons bereik, hoe geavanceerd de wetenschap ook is en hoe hard we ons best doen controle te krijgen over de natuur, de kern van het leven op aarde. En dat leven is verdomd kort. 

Afgelopen weekend heb ik me in mijn eentje enorm opgewonden over mijn uitslag van de MRI van afgelopen donderdag. Ik heb dit een paar dagen voor me gehouden tot ik gisteravond besloot het op Facebook te zetten, wetende dat er mensen meeleefden. De uitslag was positief in die zin dat er niets bijzonders te zien was. Hoera? 

Vijf-granenontbijt met amandelmelk

  

Sinds bijna een jaar leef ik volgens mijn eigen aanpak van wat volgens mij gezond is. Ik ben zonder moeite of weerstand 25 kilo afgevallen. Als mensen mij vragen hoe ik dat doe dan heb ik geen helder antwoord. Ik doe maar wat, lees veel en verdiep me in biologische producten die mijn lichaam van de juiste brandstof kunnen voorzien om zo goed mogelijk te functioneren. Ales wat erin gaat levert me nu iets op in plaats van dat het mijn lichaam kapotmaakt en afbreekt wat het nodig heeft zoals vroeger. Eten gaat niet meer alleen om smaak, dat wat ik lekker dacht te vinden (je raakt snel gewend aan de combinatie van vet en suiker), maar om de voedingswaarde die het heeft. Is het zo simpel Sas? 

Ja. 

Quinoa met spinazie

De drie foto's zijn een voorbeeld wat ik op een dag gemiddeld eet. Meestal kook ik de warme maaltijd voor twee dagen waarbij ik de tweede dag verse groente toevoeg omdat met ieder restje voedingswaarde afneemt. Ik neem elke dag Vitamine D3 supplement met Vitamine K2, Spirulina en Chlorella. Ik drink elke dag gemberthee met verse citroen, kruidenthee en koffie. Tussendoor eet ik rijstwafels, fruit, noten en dadels. Ik eet vooral veel. Veel goede dingen. 

De titel van dit blog is Woest. Woest was ik een tijdje op mezelf. De kracht van emoties. Ik had door de stress mijn nieuwe eetpatroon bijna helemaal weer los gelaten. Ik verviel in oud gedrag: kocht weer kaas, brood, pizza en koek onder het mom van tijdgebrek en verspilde teveel kostbare creatieve energie op social media. Kortom ik lekte in plaats van dat ik leefde vanuit mijn eigen bron. Alarmbellen rinkelden, ik voelde me futloos en gefrustreerd. 

Stress kost uren, dagen, weken, maanden, jaren en je leven als je er niet op let. Het kan logisch lijken, functioneel zelfs, want natuurlijk had ik adrenaline nodig voor het welzijn van Juliette. Dat het nestje van Picasso en haar onverwachts uitliep op een drama was lullig, maar mijn hardnekkige voorgevoel negeren omtrent die fucking MRI na die jaarlijkse rotmammografie en - echografie waarop slechts een kleine afwijking te zien was: 'waarschijnlijk niks bijzonders?' Bijna onvergeeflijk. Ik ben er nu dus helemaal klaar mee. De onderzoeken die mijn leven teisteren... Ogenschijnlijk 'nodig' en het protocol is het protocol. Frankrijk is een land van MRI's en gedweeheid van de bevolking die gewend is dat de dokter hun problemen oplost met pillen en poeders, zelfs al voordat ze ontdekt worden. Ook mijn geweldige Franse buurman die ik anders in had geschat zit in dit systeem en vindt het normaal. Het is het eerste punt waarop we elkaar niet gevonden hebben, naast alle literatuur, films en zelfs politieke ideeën die we over de heg bespreken. Welcome to France.

Voor de goede orde: ik heb vijf jaar geleden zelf een knobbeltje ontdekt. Heel onhandig ja, zo vlak voor mijn definitieve vertrek uit Nederland, maar eenmaal geëmigreerd heb ik gekozen voor het hele pakket aan behandelingen dat op mij los werd gelaten. Ik was absoluut nog niet zo ver met de bloei van mijn leven, niet zo ver als nu, dat ik me afvraag waar preventie en controle werkelijk nodig is en waar niet. Genoeg is genoeg. Voortaan leef ik vanuit liefde en niet vanuit angst. Vanuit wat ik voel en denk. Ik verzamel of vraag kennis op medisch gebied als dat nodig is. Dit is mijn leven. Ik zorg voor mijn immuunsysteem. Is ook dit zo simpel? 

Ja. 

Mijn schatjes Juliette&Odina, april 2021