Vermoeide pareltjes na de wandeling
Het was feest in mijn familie in Nederland afgelopen weekend. Mijn zus Marike werd zestig en dat niet alleen, ze vertrekt na 37 jaar uit het onderwijs en uit Haarlem om naar Rome te lopen. Al in januari maakte ze me erop attent dat dit ging gebeuren, een keerpunt in haar leven. Ik had opvang geregeld, er van uitgaande dat Luca net als altijd op tijd loops zou worden en ik haar zoals al lang gepland stond kon laten dekken. Vier oppassen waren er, een voor Picasso&Joshua, een voor Terra, een voor op de dag zelf Juliette&Luca die mee zouden gaan naar Nederland en de Franse buren voor het huis en Jérémie.
Jérémie, 18 jaar en nog steeds een echte kroelpoes
Zoals vaak in het leven liepen de dingen anders dan gepland. Het heeft me dit keer echter vele nachten gekost waarin ik wakker lag, geroepen door de wens van mijn zus en niet bij machte om mijn leven zó te regelen dat het voor mij en Luca goed bleef voelen en ik bij het feest kon zijn. Ik weet dat iedereen die in het buitenland woont te maken krijgt met dit soort dilemma’s en dat het zelfs zó ingewikkeld kan worden dat mensen hierom remigreren. Ouders die ouder en soms ziek worden, feestelijkheden maar ook begrafenissen die je niet wilt missen, maar instant opvang voor de dieren is er simpelweg niet. Veel mensen in het buitenland hebben zelf dieren. Je kunt dit als buitenstaander begrijpen, maar als je er middenin zit is het hartverscheurend.
Het leven met dieren geeft grote verantwoordelijkheid
Alles is nu voorbij. Het feest was grandioos, laat dat maar aan Marike over! Ik heb op afstand een act gedaan, samen met de hondjes een lied gezongen op My Bonnie is over the ocean dat wij vroeger samen zongen toen zij nog gitaar speelde en ik het als klein zusje heerlijk vond om op haar gezellige zolderkamer met het schuine dak dichtbij haar te zijn. De video van die act (een unieke en eenmalige actie hoor!) houd ik om privacyredenen voor mezelf en de mensen om me heen, maar ik kan hieronder een foto delen. Het ontroerde me om dit te doen en ze heeft het erg gewaardeerd. De strubbelingen van mijn ziel waren misschien zichtbaar, ik weet het niet. Soms doe je dingen zonder precies te weten waar ze vandaan komen. En als ik eerlijk ben zijn dat ook de beste dingen, die die recht uit je hart komen, los van tijd en plaats.
De pareltjes zongen lekker mee
Om dit blog niet verdrietig te eindigen heeft Luca nog wat geweldig nieuws te delen : de dekking is gelukt bleek gisteren op de echo in de dierenkliniek in Autun! Ze verwacht haar eerste pups rond half augustus en natuurlijk zijn we ontzettend benieuwd wat de combinatie van haar en Liedown oplevert aan kleur, karakters en lieve nieuwe zielsvrienden. Met de gezondheid zit het meer dan goed, Liedown is net als Luca door en door getest voor alle erfelijke ziektes en heeft A voor zijn heupen&ellebogen wat mooi Luca’s C compenseert. De Franse Raad van Beheer heeft hierover duidelijke regels en ik ben na een lange zoektocht en vele vele vele opties overwogen te hebben, erg gelukkig dat ik Liedown gevonden heb. Zijn Franse eigenaresse is erg leuk, ze is honden trainer en doet al heel lang behendigheid met haar honden, de moeder van Liedown woont ook nog bij haar en ik houd van haar manier van met honden leven. Geen eenzame kennelhond als reu voor mijn pareltjes!
Met Luca is het altijd heel erg duidelijk wat ze van iets vindt, ze is super sociaal en gevoelig naar mens en dier. Expressief en intens. Ik houd zo ongelofelijk veel van haar dat die liefde er dit keer voor zorgt dat ik het hele gebeuren nóg spannender vind. Los van de grote zorg die ik altijd voor mijn honden heb, die zit ingebakken in mijn genen en is te vergelijken met een moeder-kind situatie. Dus we gaan hopelijk een mooie tijd tegemoet, het is nu al heel bijzonder om samen met Luca en de wondertjes in haar buik elke ochtend wakker te worden... Het eerste wat ik van haar moet doen is over haar buikje kriebelen waarbij zij veelal met haar staart in mijn gezicht kwispelt. Gouden momenten.
Dit nestje is mijn bijdrage om de wereld een stukje mooier te maken, het kleine geluk van het leven met mijn honden wordt meer en groter als ik dat met anderen kan delen. Ik sluit dan ook tegen mijn gewoonte in af met mijn website voor wie interesse heeft deel uit te maken van de familie van La Perle du Morvan : https://delaperledumorvan.chiens-de-france.com/berger-australien.html
We zijn ook te vinden op Facebook en Instagram : La Perle du Morvan. Fijn als meer mensen dit zouden willen delen, mijn pareltjes verdienen alleen maar de allerbeste families.
Luca&Liedown, allebei geweldige honden
Tot het volgende blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten