Het huis met de parels deel 28 : de broekriem

 

Koude handen warmen we met elkaar

De broekriem aantrekken moet je niet doen als je in Nederland bent. Al die lekkere dingen! Op elke straathoek is er de verleiding en dat in een dure tijd waarin we zouden moeten bezuinigen om de energie te kunnen blijven betalen. Dure auto’s, grote huizen, mooie honden, al die supermarkten en restaurants. Overal is het druk en zijn Nederlanders bezig. Sporten, fietsen, hardlopen, met of zonder kinderwagens en honden. Een bezig volkje. Na zeven jaar Frankrijk loop ik niet makkelijk meer mee in het ritme van mijn vaderland. Gelukkig wacht mijn moederland op me, waar ik niet opgejaagd word als ik auto rijd, geen files zijn en vooral geen verleidingen zo groot als hier. Ik zou veel te zwaar worden! 

Luca heeft ontdekt dat ze vanaf de bank kan zien wat ik in de keuken doe 

Het punt is natuurlijk niet dat Nederland een luilekkerland is, maar dat ík er ‘die ene keer dat ik er ben’ totaal niet tegen bestand ben. En op een leeftijd dat het ook niet meer zoveel uitmaakt. Wat niet waar is, maar dat zijn de smoesjes. Het maakt niet uit omdat de belangrijkste redenen dat ik hier ben mijn ouders, zus en vrienden zijn. Daarvoor maak ik de reis en organiseer ik opvang voor de honden en poezen. Het zou allemaal niet gelukt zijn zonder Elly. Zij is goud waard, ik heb het al eens eerder geschreven. Om haar niet nog verlegener te maken zal ik het niet herhalen. 

Varkenshaassaté bij De witte Wieven 

Luca&Juliette blijken hier hele gewone gesocialiseerde honden te zijn. Ze kunnen overal mee naar toe en geven geen krimp bij de aanblik van alle bezige bijen. Ongelofelijk vind ik dat. In het hondenbos fietsen ook veel mountainbikers, kriskras door de honden heen en Luca blijft gewoon bij me! Juliette met haar vijf weken dracht is nog steeds sociaal en lief en aardig tegen alles en iedereen. Met Picasso&Terra gaat het ook goed, hoewel ik niet goed bestand ben tegen mijn eigen zorgen om vooral Terra die op het laatste moment toch ook naar Elly is gegaan. Ze haalt nu eenmaal veel streken uit en ik ben heel streng omdat alles wat ze nu leert haast niet meer af te leren is… Régis (mijn eerste pup) is pas waaks en blafferig geworden toen hij naar een opvang ging waar dat getolereerd werd. Ik had beter niet naar Nederland kunnen gaan, als ik dat zó belangrijk vind, maar de kans was er nu, gezien de vakantietijd (nog drukker hier) en de planning van de nestjes dit jaar. 

Wandelen met oma

Romeo&Luca, dikke maatjes 

Summer&Luca, zusjes langs de Moezel in Metz

Achter Metz heb je een prachtige hoogvlakte waar we op de heenweg heerlijk gewandeld hebben met de familie van Summer die ons warm ontving in hun huis

Juliette neemt in het chalet haar rust, net als ik

Er is nog zoveel te vertellen. De indrukken die ik opdoe en de herinneringen aan het Lochem van toen ik er woonde zijn volop aanwezig. Met mijn eerste honden U.W.O. en Régis in 2006 vanuit Amsterdam naar de Achterhoek en tien jaar later naar Frankrijk verhuizen. De rode lijn was en is een immer durende zoektocht naar voldoende rust en ruimte om dingen te kunnen verwerken en op mijn manier om te zetten in een waardevol bestaan. Dat de keuzes die ik gemaakt heb goed waren blijkt nu ook weer, want hoe leuk en mooi Lochem ook is, ik zou hier niet begonnen zijn met mijn kennel. Ik heb ook geen heimwee of de wens om hier terug te komen omdat mijn ouders hier nu wonen. Gek dat mensen dat denken en vragen. Het is puur toeval hoe het gelopen is en we hebben ieder ons eigen leven. 

Picasso&Juliette 

Samenleven met mijn honden in Saint-Honoré-les-Bains maakt me gelukkig en ik kan mijn ei kwijt in alles wat er bij het fokken komt, de contacten met andere fokkers, de dekkingen van Picasso, het selecteren van stamboeken en lijnen, altijd het welzijn van de honden voorop stellen, de (medische) zorg, het contact met de families en het bijhouden van mijn websites en social media, het past en het klopt. Op naar Pasen dus waar de eitjes van Juliette&Picasso hopelijk voor mooie verrassingen zorgen! Hoe fijn en lekker het hier ook is, ik kan niet wachten… 

De sneeuwklokjes weerstaan de maartse nachtvorst