Aan alle goede dingen kan een einde komen, zo ook aan dit blog dat ik met veel plezier geschreven heb. Tijden veranderen en zo ook mijn sociale activiteiten. Toen ik acht jaar geleden definitief naar de Morvan kwam had ik niet kunnen bedenken waar ik nu zou staan…
Of zitten, zoals gisteren in het amfitheater in Autun
De lente van 2025 komt er veelbelovend aan, mijn eigen tuin wacht op actie nu ik voorlopig toch nog in St. Honoré-les-Bains blijf en via de nieuwe mensen die ik ontmoet komt ook inspiratie om misschien weer een nieuwe roman te schrijven. De ideeën vormen zich terwijl ik minder lang bij mezelf stilsta en juist meer open voor de verhalen van anderen. Zoals een dierbaar iemand laatst tegen me zei : ‘je komt onder je steen vandaan’ en dat gevoel heb ik ook. Een positieve ontwikkeling die beweging en nieuwe persoonlijke groei en perspectief met zich meebrengt.
Over oude stenen gesproken bij Le Temple de Janus in Autun
Inspiratie ligt voor het oprapen en de honden vormen steeds minder het centrum van mijn bestaan. Ik heb leuke jaren met ze beleefd en dat zal ik zeker blijven doen. De kennel blijft mijn middel om in Frankrijk te integreren, maar daar zie ik nu ook andere mogelijkheden die ik verder wil verkennen.
Hierbij wil ik mijn trouwe lezers bedanken, ik heb altijd met plezier de reacties gelezen en was vaak verbaasd over de (h)erkenning die ik terugkreeg. Zó lief als mensen iets teruggeven! Schrijven blijft een motor voor het contact met mezelf en het opent altijd weer laatjes in mijn denken waarmee ik gevoelens of gebeurtenissen anders kan bezien. Dat is voor mij de kracht van stille taal en die zal in mijn leven altijd blijven bestaan. Ik hoop dat iedereen zo’n stille kracht kan vinden of al heeft, en vooral de vrijheid om zich te uiten, zeker nu de wereld verandert en dit steeds moeilijker wordt.
La Croix de la Libération met uitzicht op Autun
Dank jullie wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten