In april 2014 stuurde
ik Lex Jansen een foto van een lege boekenkast die ik op Marktplaats had
gekocht met de tekst: kijk: ruimte voor nieuwe dromen! Gevolgd door de vraag of
hij me wilde begeleiden bij het schrijven van mijn eerste boek? We kenden
elkaar via lezingen van zijn partner en bekend schrijver Arthur Japin die ik volgde vanaf april 2011.
Lex was ook leraar Frans geweest en toonde altijd vriendelijk belangstelling voor mij en waar ik mee bezig was. Toen ik van Arthur hoorde dat hij de Arbeiderspers zou verlaten om voor zichzelf te beginnen wist ik dat hij de juiste persoon was die mij zou kunnen helpen mijn auteurschap te ontwikkelen.
Lex was ook leraar Frans geweest en toonde altijd vriendelijk belangstelling voor mij en waar ik mee bezig was. Toen ik van Arthur hoorde dat hij de Arbeiderspers zou verlaten om voor zichzelf te beginnen wist ik dat hij de juiste persoon was die mij zou kunnen helpen mijn auteurschap te ontwikkelen.
Zo gezegd, zo gedaan.
We maakten afspraken over de begeleiding, de kosten en zo was Lex van begin af aan
betrokken bij mijn schrijfproces op een manier die ik nodig had. Hij zat nergens
bovenop, gaf mij alle ruimte het op mijn manier te doen en reageerde alleen als
ik ergens om vroeg. En dat deed ik! Want mijn diepe onzekerheid maakte dat ik
hem bijna elke dag mailde om dingen te vragen of te delen. Lex oordeelde daar nooit over
maar probeerde altijd iets in mezelf aan het werk te zetten dat maakte dat ik iets meer in
mijzelf ging geloven. Puur vakmanschap van iemand die lang met auteurs
gewerkt heeft en weet hoe creatieve processen in een menselijk brein verlopen.
Nu ik borstkanker
blijk te hebben (het is nog steeds een raar idee: ik?!) en niet weet hoe de
dingen de komende tijd zullen verlopen is er maar één ding dat ik écht graag wil en dat is
recht doen aan al dat werk dat we verricht hadden: zo snel mogelijk Stille taal
uitgeven. Natuurlijk hebben we in de zomer van 2015 toen het manuscript
grotendeels af was, besproken of hij naast leraar ook mijn uitgever moest
worden. Het leek hem beter van niet, Magonia geeft maar enkele uitgaven per
jaar uit (overigens prachtige romans en dichtbundels!), dat kon beter zo blijven en Stille
taal voelde door onze nauwe samenwerking zó dichtbij dat het ook daarom niet verstandig
was. Die redenen begreep ik maar ik vond het lastig ermee om te gaan. Ik had
mezelf verbonden met Magonia en moeite om de knop om te zetten en
Stille taal elders aan te bieden.
Ik moest moed
verzamelen om autonoom te werk te gaan. In
november 2015 plakte ik een briefje op mijn toiletdeur in Lochem: 'moed verzamel ik
onderweg' en dat zette goede dingen in werking. Nu ik het manuscript voor
de, ik denk wel vijftiende keer (!) helemaal doorgelopen ben, heb ik afgelopen
weekend de omslag vormgegeven en het geheel klaargemaakt om gedrukt te worden. Mijn
lieve vader doet de eindredactie (een taalpurist pur sang, niemand kan dat
beter!) en daarna kan het naar de drukpersen van Brave New Books, een
boekenplatform waar je zelf je boek uit kan geven. Nee, je verdient er echt niks mee, maar
het kost ook geen geld en dat dit zomaar kan is geweldig!
Ondanks mijn ziekte
prijkt in mij een machtig gevoel, om niet te zeggen magisch… Alles klopt: mijn
schilderij uit 2012 prijkt trots op de voorkant, het gevoel van verlies over
mijn eigen zus dat aan de basis stond van Stille taal mag er zijn, de inhoud is
geschreven en ook de vormgeving komt uit mijn koker. Ik geef Lex en alle anderen die dit al langer tegen me zeiden gelijk: ik ben een van die mensen die de dingen zélf in de wereld moet zetten. Op mijn eigen manier. Rijkdom in een
mensenleven is tot een diepe voldoening komen door de dingen van A tot Z te
doen.
Mooi blog Saskia zo puur en eerlijk. Ik put er moed uit...dank je wel. Toy toy voor jou. Ik steek een kaarsje voor je aan. xxxx
BeantwoordenVerwijderenMooi blog Saskia zo puur en eerlijk. Ik put er moed uit...dank je wel. Toy toy voor jou. Ik steek een kaarsje voor je aan. xxxx
BeantwoordenVerwijderenNou de omslag ziet er prachtig uit en de tekst op de achterkant is veel belovend. Ben benieuwd!
BeantwoordenVerwijderenGeweldig dat je het zelf uitgeeft.
Dank je Ans en Dimph, voor se support. Ik word er blij van en dat was ik al, dat het allemaal gelukt is voor de behandelingen starten. Zodra hij te krijgen, laat ik het weten. Liefs van Sas
BeantwoordenVerwijderenLieve Saskia,
BeantwoordenVerwijderenWeet dat ik met je meeleef, ik hoop dat ze je kunnen helpen met de borstkanker. Wat mooi dat je je boek toch uit gaat geven, heel veel sterkte meid.
gr.Marja
Ja ze gaan me met spoed behandelen... Lief je berichtje Marja!
BeantwoordenVerwijderen