Krokodillen in het kanaal
Ik had net de auto geparkeerd. Het was een frisse mistige morgen, maar niet zo koud als de week ervoor. Picasso, Luca en Terra sprongen eruit en ik miste Juliette. Omdat ze loops is, is de koningin thuisgebleven en vinden Picasso’s zaadcellen hopelijk gestaag de weg naar haar eitjes. Gelukkig is Juliette ontzettend makkelijk en zelfs blij een uurtje onder Picasso’s reeks niet stelpen liefdesverklaringen uit te zijn. De avances van een verliefde reu, hoe ongelooflijk aantrekkelijk en lief deze ook is, kennen hun keerzijde. Juliette en ik weten er alles van. Anders dan in het begin hebben we geleerd ermee om te gaan en vooral hoe het zo prettig mogelijk kan zijn, voor iedereen, want de onrust deze dagen is in de hele roedel goed voelbaar.
Reflectie van de contouren van de bomen
We liepen dus langs het water en de honden holden uitgelaten door het hoge gras in de brede berm en de sloot die daarachter ligt. Een windvlaagje riep ons tot de orde. Aan de overkant van het kanaal klonken geluiden die we niet eerder hadden gehoord. De geuren moeten sterk geweest zijn hoewel mijn simpele mensenneus er helaas niet toe uitgerust was. Alle drie stonden de hondjes plotseling stil langs het water van het kanaal, de neuzen hoog de lucht in, de blik op de rij bomen aan de overkant waarachter een reeks weilanden in het voorjaar nesten ooievaars en in het najaar kraanvogels herbergt. Daar was nu geen sprake van…
Het kanaal een week eerder met
Terra, Luca, Odina en Picasso
Er steeg een soort toenemend gegrom op uit de bomenrij en ik zag een heleboel grote donkere vlekken door de bomen heen. Alsof de aarde bewoog! Ik schrok me te pletter. Echt. Er was op dit tijdstip nooit iemand en de normaal verrukkelijke stilte zou ons niet helpen als het nodig was. Gelukkig was het aan de overkant en nog gelukkiger bleven de honden naar me luisteren toen ik ze bij me riep, bang dat ze in het kanaal zouden springen en daar door de hoge walkanten niet meer uit zouden kunnen.
Maar toch… Waar was Outlander Jamie Fraser als je hem nodig had? Of Ross Poldark? Ivanhoe?
Juliette en Zusje waren nietsvermoedend thuis
Een voor een renden de grote donkere vlekken knorrend het weiland achter de bomenrij in, het waren er twaalf en zeker niet Jezus’ apostelen. We hadden een troep wilde zwijnen opgeschrikt! Ze renden niet heel snel, maar wel zoals je op foto’s ziet, bij elkaar maar met wat tussenruimte. We stonden alle vier aan de grond genageld. Wat was ik blij dat het kanaal ertussen zat! Ik weet niet hoe breed het kanaal is, maar het was precies aan de overkant dus ik schat in een meter of dertig bij ons vandaan. Mon Dieu, wat een ongekend avontuur op deze toch al spannende dag waarop de koningin hopelijk in april voor nieuw nageslacht zorgt…
Juliette&Picasso
Geen opmerkingen:
Een reactie posten