Het voorjaarsterras
De dagen worden snel langer, we kunnen meer doen. Ik merk dat ik nodig aan mijn conditie moet werken, maar dat komt goed. De tafel in de woonkamer is verhuisd naar de buanderie, ik zit er niet meer aan en hij staat dan best in de weg. Ik heb gestoft en gestofzuigd onder begeleiding van Picasso die altijd kijkt of ik het wel goed doe. Dat deed Romeo ook, ik heb denk ik de stofzuiger té leuk gemaakt toen ze pup waren, met veel lekkertjes. Het is nog afwachten of Juliette&Picasso begin april een nestje hebben, alles wijst er wel op, maar over twee weken zal de echo dit echt uitwijzen. Toch is het op voorhand al goed als mensen die graag een pup willen kennismaken met ons. Zo gebeurde het gisteren - vandaar mijn schoonmaakacties - een jong Frans stel dat niet ver weg is komen wonen en volgende week een ander Frans stel dat al een tijdje op mijn wachtlijst staat. Ik heb gelukkig genoeg belangstelling maar of de klik er is tussen de pup en de familie, dat weten we pas als ze elkaar ontmoeten.
De mensen van gisteren kenden het ras al goed, ze hadden zelfs al eens een nestje gehad, maar zijn dit niet meer van plan met een hondje van mij. Ze wisten wat ze moesten vragen en het gesprek verliep heel natuurlijk, Picasso zat bijna bij haar op schoot en Terra moest zich flink laten horen, anders zagen ze haar niet of dat dacht ze. Juliette was lief en aanhankelijk als altijd, en Luca was niet zo geïnteresseerd dit keer. Zij heeft haar eigen hormoonhuishouding die haar parten begint te spelen. Haar tweede loopsheid komt eraan en de twee Nederlandse gezinnen in de gîtes verder op mijn weggetje lopen de hele dag heen en weer langs het huis omdat ze verderop aan het klussen zijn. Luca heeft het er druk mee met Terra in haar kielzog.
Prinses Luca, zó lief
Een iets korter blog vandaag. Straks de onderhouden maaimachine ophalen bij de garage en mijn bestelde verf voor binnen is gearriveerd op het postkantoor. We gaan daarna op weg naar Roderick die als het goed is op Terra gaat passen als we naar Nederland gaan. Een heel eind rijden, het is bij Brassy, maar met dit weer geen straf. Iedereen gaat natuurlijk mee, onderweg even een duik in het Lac de Pannecière en dan op verkenning in een nieuwe omgeving. Roderick is wel erg gek op honden, ik hoop dat ik ze weer mee terug krijg.
Wandelen en water is puur genieten met dit prachtige weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten