Zaterdagmiddag wilde ze nog op schoot klimmen bij een vriendin die allergisch is voor poezen. Vandaag (maandag) zag ik toen ik op de wc zat een roodborstje in de puppyruimte rondvliegen dat probeerde door de kleine raampjes van de buitendeur weg te vliegen. Ik had zojuist nog een stukje omheining van de tuin hersteld en dan staat die deur altijd open. Een roodborstje staat voor iemand die overleden is en je weer even opzoekt… Ik dacht aan Zidane, het zusje van Zusje dat in de eerste weken na mijn emigratie overleden is. Toevallig had ik het er nèt een paar dagen geleden met degene over gehad die mijn spullen en de drie poezen verhuisd heeft en nu mijn zolder gaat isoleren. Hoe we dingen soms al weten voor ze gebeuren…
De rest van de dag heb ik met de honden in het bos gewandeld en nagedacht over die lieve lange boer die echt nog een keer in mijn leven zou moeten komen (zie blog deel 39) en besloten om drastisch af te gaan vallen, zo gaat het niet langer. Al die feestdagen zijn niet gezond geweest! Deze hielspoor is een teken. Aan het eind van de middag zat ik oude foto’s te bekijken toen de honden me iets vertelden. Ik had net een houtblok in de kachel gelegd en daarbij Zusje zachtjes van haar vaste plekje voor de kachel verjaagd. Toen ik opkeek wat de honden bezielde zag ik haar liggen in een vreemde houding, plat op de grond voor de bench waar zij en Jérémie altijd lagen. Hun veilige haven. Jérémie was spinnend het kleedje aan het masseren terwijl ik naar Zusje keek en haar aaide ondertussen murmelend ´ach poes toch’ en ´dank je wel’ en ik weet niet wat ik nog meer zei, ik was in een soort trance. Ze vertrok nog wat spieren en ik bleef tegen haar praten. Dat ze heel lief is geweest en dat ze mag gaan, het is goed geweest zo poes…
Het roodborstje was een voorbode en ik ben dankbaar dat ik twee weken geleden toen Zusje er heel slecht aan toe was, gewacht heb met haar laten inslapen. Ze had daarna echt een opleving en nu was het haar moment. Het is verdrietig maar echt goed zo. Ik weet niet of ze het altijd leuk bij me heeft gehad met alle hondjes, ik hoop het, ze was in ieder geval altijd van de partij. Zeker in Lochem samen met U.W.O.&Régis had ze het fijn. U.W.O. was zo’n vrolijk en stout hondje en Zusje liep altijd als medeplichtige achter hem aan. Toen hij overleden was en in zijn mandje lag (de dierenarts was thuis gekomen, heel fijn) was ze echt van slag.
Het is nu Terra die Zusje gedag blijft zeggen, terwijl ze nog in haar mandje ligt. Voor mij gaat er een leven van bijna 19 jaar (ze is van 8 mei) aan me voorbij waarin Zusje aan mijn zijde heeft geleefd. Een bijzonder lief en sociaal poesje en ik denk dat ze nu ergens tussen hemel en aarde Zidane tegenkomt, haar zusje, en natuurlijk U.W.O.&Régis die haar weer mee op pad nemen zoals ze altijd deden, alleen nu door de tuinen van de eeuwige jachtvelden, op zoek naar konijnen, muisjes en musjes. De ondeugden.
Och lieve Saskia, wat verdrietig. 19 jaar bij jou geweest en liefde gegeven. Heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderen