Het is een nat en warm najaar. De tuin staat blank net als de weilanden waar ik over uitkijk. De winter staat voor de deur, net als de feestdagen. Hopelijk brengt hij kou en droge dagen mee, dat zou mijn hondenleven een stuk makkelijker en aangenamer maken. Nu leven we zoveel binnen dat we er lui en dik van worden… Zelfs Joshua met zijn acht maanden!
Unbearable Lightness de la Perle du Morvan (Joshua) zoon van Juliette&Picasso is nu liever lui dan moe
De pareltjes van Juliette&Picasso hebben het goed in hun nieuwe thuis, ik heb de indruk dat de families goed beseften waar ze aan begonnen zijn. Het was in vele opzichten een bijzonder nestje. Niet alleen omdat een tweede nestje met Juliette een risico inhield, maar Joshua is alles wat ik hoopte.
De overstromingen bij Vandenesse la Gare
Alles is goed gegaan. Het jaar heeft mij nieuwe zin gegeven om op deze manier door te gaan met fokken, met La Perle du Morvan als micro-entreprise. Ik kan mijn honden niet als business beschouwen, ook al heb ik er elke dag een hoop werk aan, maar het is toch het beste als kleine onderneming in Frankrijk. Zorg dragen voor hun welzijn geeft mij een zinvol en betekenisvol bestaan, en dat heb ik altijd gezocht. Misschien al vanaf dat ik twee was en mijn knuffeldieren en deze ene speciale pop met de blonde krullen koesterde. Hoewel ik ook graag met míjn race-autootjes speelde en met mijn fiets waar ik toen ik iets ouder was een touw om het stuur spande en deed of het een paard was. Dit alleen als de grote droogmolen niet uit stond want dan deed ik het daarmee en liep rondjes met mijn paard tot ik erbij neerviel.
Op de Peppinghof in Abcoude
Wie weet wacht mij nog een leven op een boerderij in de Nièvre, samen met een lange (!) Franse boer die zijn leven lang ook op mij gewacht heeft. Elke dag rubberlaarzen aan waar je sokken in afzakken en een dikke werkbroek, een getekend gezicht krijgen door het werken in de buitenlucht. In weer en wind naar de schuur moeten over een soms modderige erf, maar binnen in de schuur staan de koeien beschut en met druppende neuzen te wachten op vers hooi. De kalfjes bij de moeders en met goed weer lekker samen buiten in de weilanden. Het melken in alle vroegte is geen probleem, ik ben altijd vroeg op.
Het enige obstakel dat deze droom nog in de weg staat is dus de lengte van de desbetreffende Franse boer. Ze zijn hier nooit boven de 1m86! Misschien moet ik niet langer in de lengte denken, maar in de breedte, dan kom ik een stuk verder!
Het huis met de parels maakt zich in stilte op voor een mooi, licht en hoopvol nieuwjaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten