dinsdag 1 augustus 2017

Schietgebed


Het eerste wat mijn Nederlandse vriendin deed toen we op het terras aankwamen was de parasols uit de tafeltjes halen en tegen de muur zetten. Daarna schoof ze de twee vierkante tafels tegen elkaar aan en rangschikte onze stoelen eromheen. Op de automatische piloot, zonder erbij na te denken en met een efficiëntie waar je u tegen zegt. Ik stond erbij en keek er met verbazing naar.

Net zoals die keer toen ik met een ander gezelschap in een volle eetzaal lunchte en de bediening door de drukte wat langer dan gebruikelijk op zich liet wachten. Voor onze neus geurden zes slakken in hun huisjes maar we hadden nog geen stokbrood gekregen om in die heerlijke peterselie-knoflooksaus te dopen.
De Nederlandse dame die bij ons gezelschap hoorde stond op, liep naar de kast waar brood, bestek, peper en zout en stapels servetten lagen, sneed wat broodjes af, deed ze in een mandje en zette het op onze tafel. Ik kon wel door de grond zakken. Mijn familie, vrienden en ik voelen ons thuis bij Céline en Frédéric van de Auberge in Roussillon, dat is waar en ze kunnen ook heel wat hebben, dat is ook waar, maar de blikken van de Fransen aan de ons omringende tafels zeiden mij genoeg.

Leven in de Morvan


Wat zij en mijn vriendin deden is not done in Frankrijk. Je staat niet op om je eigen brood te pakken als het wat lang duurt. Je verbouwt ook niet het terras voor je plaatsneemt en je komt al helemaal niet binnen en gaat meteen zitten zonder gedag te zeggen  zoals veel Nederlanders doen. Dat soort assertieve, het-heft-in-handen-nemenacties doe je hier niet, je wacht gewoon op je beurt ook al duurt het een uur en ondertussen maak je er iets van. Of heb ik dat zelf bedacht om de wachttijden te doden? Ik klets wat af in wachtkamers, in de rij voor de kassa in de supermarkt, aan de bar wachtend op een tafeltje ook al is er plek genoeg en bij de benzinepomp waar mensen voor me aan het worstelen zijn met de knopjes van de zelfbedieningspomp. Soms bied ik mijn hulp aan wat erg op prijs wordt gesteld.

Nu klinkt het net of ik een engel ben. Dat is niet zo. Ik doe vaak iets verkeerd en zeg ook stomme dingen tegen Fransen als ik er niet op bedacht ben. Maar als ik merk dat het niet goed overkomt, dan check ik het daarna bij Franse vrienden of bij mijn lieve buren. Ik wil graag leren hoe ik me aan kan passen aan de waarden en normen van het land waar ik ben komen wonen. Beleefdheid is een groot goed in Frankrijk, respect voor elkaar en elkaars ruimte ook. Ik hoop dat de Nederlanders en Belgen die hier op vakantie komen daar eens wat meer rekening mee konden houden en respect kunnen tonen voor de mensen die hier hun hele leven al wonen, dan hoefde ik me niet zo vaak te schamen. Amen.

11 opmerkingen:

  1. Ja, ik ook met plaatsvervangende schaamte. Het gillen en schreeuwen in winkels van de Nederlanders vind ik nog het ergste. Ik leer na 10 jaar ook nog steeds want de Fransen zijn zo beleefd je niet te wijzen op je onbehouwenheid. Zo weet ik nu pas, dat je tijdens dat zoenen elkaar niet aanraak. En ik mensen maar bij de bovenarmen vasthouden...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo zie je maar Gonny, een mens is nooit te oud... <3

      Verwijderen
    2. Dat heb ik laatst ook geleerd Gonny! Handen thuis...

      Verwijderen
  2. Haha, ik ben die vriendin die het terras verbouwde. En ik deed dat natuurlijk alleen maar om behulpzaam te zijn. Dus met goede bedoelingen. Ik realiseerde me inderdaad niet dat dat niet 'hoort' in Frankrijk.
    Cultuurverschillen zullen er altijd zijn, ook andersom. Want ik kan er niet aan wennen dat 'die Fransen' zo gemakkelijk hun kinderen slaan. Dat vind ik dan weer 'not done'. En zo'n onbekende Fransman die mij ineens begint te zoenen, wow! Ik hoop nu dat ik hem niet bij z'n armen heb gegrepen want dat 'mag' kennelijk ook niet lees ik nu :-)
    Ik zou willen dat we allemaal met wat meer mildheid naar elkaars gewoonten en gedragingen zouden kijken. En vooral kunnen lachen om de verschillen!
    En sorry Sas, dat ik je in verlegenheid heb gebracht. Want dat was natuurlijk zeker niet de bedoeling. Als je er op een later moment met Céline en Frédéric maar hard om kunt lachen. Die rare Nederlanders... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tja, het geeft wel voer aan schrijvers dus, best functioneel. Zal wel meevallen met die verschillen en de impact ervan, anders misschien handiger om direct in te grijpen of te corrigeren, indien nodig...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. IK ben toch een Nederlandse. maar ik herken mezelf niet in het veranderen van een terras of meteen aan zelfbediening doen. Misschien dat ik de stoel waar ik op zit wat verzet en de bediening met wat pantonimegebaartjes op een idee zou proberen te brengen. Maar dan ga ik al heel ver. Ik kom van een klein dorpje en daar was men ook redelijk afwachtend op andermans terrein.Ik heb wat geglobetrot en ben wel eens verhuisd en voel me snel thuis in het onbekende. Maar als je gast ben, ben je gast. Ik heb me ook wel eens geergerd aan luidruchtige landgenoten. Gelukkig kwam ik tot de ontdekking dat we lang niet allemaal zo zijn op vakantie. Maar die rustige mensen vallen niet zo op. Ze spreken de taal van het land of proberen het, proeven de lokale gerechten en genieten. Maar probeer met een Fransman maar eens een Nederrlands woord te wisselen......

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lees aub door de typefoutjes heen, ik kan hier niet corrigeren.

      Verwijderen
    2. Hahaha met mijn Franse schoonzoon, spreekt vloeiend Nederlands, ik vergeet vaak dat hij Frans is, tot hij met zijn kinderen praat , mijn Franse kleinzoon spreekt ook goed Nederlands, de jongste wat moeizaam.

      Verwijderen
    3. Dat doe ik zeker en het valt me op dat de Fransen hier omdat er veel Nederlanders wonen steeds meer Nederlandse woordjes gebruiken, in restaurants en op het gemeentehuis. Echt leuk!

      Verwijderen
  5. Jeetje jij hebt wat losgemaakt onder de Nederlandse vakantiegangers ..wij zijn nu in noord Noorwegen en van een afstand hoor je al of er meer Nederlanders zijn haha gelukkig niet veel want zoveel mensen komen we niet tegen.
    Laten we iedereen in zijn waarde laten😉

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar is het ook prachtig weet ik van mijn nicht die daar woont. Lekker stil en ruim, net als hier. Gewoon de bossen opzoeken! Hartelijke groet van Saskia

      Verwijderen