donderdag 8 december 2016

Over humaniteit gesproken (kerstblog)


Spiral wanting to become a mountain, Hundertwasser, 1961 


Hij raakt me, Hundertwasser, met zijn spiraal die een berg wil worden. Het zit hem niet in de kleuren van de verf of de vorm van de dingen. De tragiek zit in het verlangen. De herkenbare wens anders te zijn dat je bent of onder andere omstandigheden je leven te leiden.
Deze dagen rijd ik elke dag met de taxi op en neer naar kliniek Sainte Marie in Chalon-sur-Saône voor mijn laatste traject in de behandeling: de bestralingen. Ik zit op een kwart, half januari ben ik klaar. Ik stuit op ongeloof als mensen vragen hoe het gaat en ik zeg goed. Maar dat kán niet leuk zijn hoor ik ze denken…
Natuurlijk brandt het laserlicht mijn gevoelige huid, is het koud in de kamer waar de stralen vallen en is mijn agenda anders bezet dan ik zou willen. Daartegenover staan hele gezellige ritjes met vrolijke chauffeurs van mijn leeftijd. Ik voel me uitverkoren. Het is een zegen drie uur per dag Frans te kunnen spreken met mannen met baby’s, beladen relaties en baarden: ‘C’est mon poil d’hiver’ waarop ik roep dat ik deze winter ook het prille donsje op mijn hoofd maar laat staan. Het is een zegen te kletsen met vrouwen met poezen, pietluttige partners en de lekkerste kazen. Het is een zegen samen te zwijgen, te zingen, muziek te luisteren en te genieten van het landschap en de zon die in onze ogen schijnt. Ik ben hier l’étrangère en bezie de dingen anders dan zij die al jaren dezelfde wegen begaan en de blik op oneindig hebben staan.

We hebben een ander allemaal en altijd iets te bieden, onder elke omstandigheid. Sterker nog: niets is simpeler dan een ander mens gelukkig maken. Toevallig kreeg ik borstkanker en denken buitenstaanders dat ik er ondanks die kanker wat van maak, ondanks? Nee, dankzij! De kansen van kanker om meer uit het leven te halen zijn onfeilbaar en ontelbaar, als ik niet behandeld was en na een half jaar overleden had ik dat ook gedacht, die laatste maanden, ik weet het zeker. Ziek kun je worden maar slachtoffer zijn en lijden, daar kies je voor...  

Zo houd ik mijn ogen open en ja daar flitst dan weer dat laserlicht in mijn ogen, maar erachter stralen de blauwe ogen van de ‘manipulateur’ die de machine bedient, gespeeld geërgerd omdat ik wéér het voetensteuntje van de brancard schop met mijn lange Hollandse benen. 'Madame Kruize, u maakt er een zooitje van’ roept hij vrolijk en we lachen. Wat ken ik de man? Pas negen bestralingen en telkens maar een minuut of tien. Toch is er dat contact, omdat het leven dáárom gaat, hij is verpleger, ik ben patiënt, maar morgen staan we samen in de rij van de kassa in de supermarkt. We zijn allemaal mensen.

U.W.O. en Régis, 2012

Zo zegt de berg tegen de spiraal dat ze mooi rond is, ronder dan hij, dat ze naar zichzelf moet kijken, naar de schitterende kleuren van haar rode hart, de warmte van het groen en de kracht van het paars. Maar de spiraal weet van geen wijken, haar verlangen een berg te zijn is wat ze wil en wie ze ís.

Zonder dat verlangen zou Hundertwasser dit beeld niet geschapen hebben. Zonder verlangen zou ook ik nergens zijn gekomen, zeker niet afgelopen jaar. Ik ben in oktober thuis gekomen in een fijn huis met een houtkachel aan een Frans-Amsterdamse keukentafel op het platteland van de Morvan. Ik ben dit jaar óók thuisgekomen in taal, in woorden, in Stille taal, mijn eerste roman die ik in juli heb gepubliceerd of in Zinspelingen, mijn eerste dichtbundel die ik de afgelopen zes jaren schreef en eind februari 2017 op een klein housewarming feestje ga presenteren en publiceren in het bijzijn van mijn naasten, vrienden en kennissen en wie weet een of meerdere taxichauffeurs... (Uitnodiging volgt!)
Zonder verlangen is er geen leven en zonder menselijkheid geen bestaan. Fijne feestdagen!


Athez

stempelpost



de wereld is er klein

de leegte groot genoeg

beschouwen vraagt afstand

een blik vanuit een ander land



schuil ik vreemd tussen heuvels en hokjes

wankel met mijn hond over brak bevroren grond

mussen tsjilpen overal, stro voeren boeren koeien

ijl zout ik de opgewekte winter met mijn dicht

valken wonen in een toren, uilen in een kerk

over gladde wegen vluchten woedend

twee tumoren, voortaan zonder werk

toekomst laad ik in mijn wagen

klaar voor pracht en praal



kachel brandt de krant

inkt zit vast aan woorden

zwart zijn de dagen die dagen

zacht is de vacht van de hond

kaarsen geven nachten licht



zo houd ik moed:

Stille taal is er

in overvloed

10 opmerkingen:

  1. Lieve Saskia,
    In stilte laat ik deze mooie woorden op mij in werken en kan ik je er slechts voor bedanken...Jij ook alle goeds gewenst, mooie feestdagen en een in alle opzichten prachtig en inspiratievol nieuwjaar gewenst

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat fijn je reactie lieve A3, vanaf de Heggerank! Liefs ook voor jullie

      Verwijderen
  2. Wat een mooie kerstblog Sas. Wat heb jij veel meegemaakt zeg de afgelopen tijd. Zo bijzonder als je de dingen onder woorden brengt. Je bent alles nog beter en dieper gaan aanschouwen lijkt het. Wat een fijn gevoel moet dat zijn om te weten dat de kanker weg is! Heerlijk om de feestdagen in te gaan zonder die ongewenste gast in je lichaam. Bevrijdig! Ik wens je hele fijne kerstdagen en dat 2017 maar een top jaar voor je mag worden, waarin je weer alle tijd hebt om JOUW leven te gaan vieren op het Franse platteland. Dikke kus, Lisette

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel lieve Lisette en jouw reactie raakt mij weer.. Ik wil je graag weer eens spreken. Voor nu dikke knuffel en veel liefs uit Athez!

      Verwijderen
  3. Saskia wat een mooie bijzondere blog in poetische taal.
    Voel net als jij dat ziekte, welke je ook treft , je dichter bij jezelf brengt, dichter bij de kleine dingen, de menselijke contacten die het leven zoveel rijker maken. Nog rijker dan voor je ' gezegend ' werd met kanker, een chronische ziekte of noem naar op. Nuet kuezen voir patiënt zijn maar kiezen voor het leven zoals dat jou aangereikt wordt en daar zelf vorm aan geven. Jij doet dat op een hele mooie manier.
    Ook voor jou fijne feestdagen en alle goeds voor het nieuwe haar

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Dimph, jij doet hetzelfde, ik weet het. Liefs en ook het allerbeste voor jou tijdens de feestdagen!

      Verwijderen
  4. Wauw, Saskia, wauw!
    Je leeft het leven dat je hebt, en dat doe je op een mooie, open manier. Al die mooie kleine dingen die er zijn, waarom zou je die niet zien? Super! Ga zo door! En nu wilde ik je 'fijne feestdagen' wensen, maar eigenlijk wil ik je gewoon fijne alle dagen wensen!

    Liefs,
    Dieuwke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is precies wat ik bedoel Dieuwke, het leven leven dat je hebt, er is geen andere. Maar dat is soms wel hartstikke lastig! Jij ook fijne alle dagen!! :-) Liefs van Sas

      Verwijderen
  5. Lieve Sas,
    Wat heerlijk om vanaf de bank uit een mistig Lochem, te kunnen reageren naar jou in Athez om te zeggen dat ik (weer) genoot van je beschouwingen over jouw leven nu. Na een zeer enerverend jaar. Wat heerlijk ook om te lezen dat de zon vaker schijnt in jou dankzij de kanker. Prachtig!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Lucy, vandaag is het jour de Lucy hier, (elke dag krijgt een andere heilige de eer) en godzijdank is de kanker zelf verdwenen maar behoud ik de mooie dingen die erbij kwamen, of misschien klamp ik me eraan vast maar dat maakt niet uit: ze zijn er!! Liefs en knuffel voor jou en Odo

      Verwijderen