woensdag 3 augustus 2016

De contente mens


De zomer is in Frankrijk in volle gang. Vanachter mijn keukentafel zie ik stuifmeel door de warme lucht zweven, stilletjes verdwijnt het om de hoek van mijn appartement. Ik wil ook mijn woorden laten dwarrelen en hopen dat de zaadjes bij anderen stranden… Kortom tijd voor een nieuw blog!

Er staat een mooi bronzen beeldje in de vensterbank van mijn noodopvang. Ik zag er in eerste instantie een gekweld mens in: het mannetje stond met de rug tegen de muur, zijn handen leken vastgebonden, het gezicht met de milde glimlach was van mij afgekeerd en naar buiten gericht.
  


‘Verlangen’ noemde ik het waarbij ik dromerige ogen die in de verte staarden er voor het gemak zelf bij bedacht. 'Verlangen' herinnert me aan het citaat van Goethe: Nur wer die Sehnsucht kennt, weiss was Ich leide. Het leidt het tweede deel van mijn roman Stille taal in maar wat heb ik lang getwijfeld over die plek in het boek! Moest het niet voorin staan op de plaats van het gedicht van Rutger Kopland die ik vlak voor zijn dood nog ontmoet had en wiens kwetsbaarheid me zó had geraakt?
Koplands gedichten hebben een belangrijker rol in mijn eigen leven gespeeld dan de briefroman van Goethe, hoewel ik Die leiden des jungen Werthers gelezen heb tijdens mijn studie en onder de indruk was van de zelfmoordgolf die volgde op de publicatie in 1774. Dat laatste maakte dat ik het uiteindelijk toch passender vond in het tweede deel waarin, zo staat ook vermeld op de achterflap (waar ik overigens door meerdere mensen kritiek op heb gekregen!), Eva ook zelfmoord pleegt. Nee, het gedicht van Kopland sloeg meer op het leven van Anna, het zusje van Eva en dus Deel 1. Gelukkig helpt publiceren - naast dat het plezier geeft meningen van anderen te horen - om dit soort knopen door te hakken en dingen niet meer te kunnen veranderen.

‘De contente mens’ kijkt voor altijd vergenoegzaam uit het raam. Nu ik de titel weet en het beter bekeken heb, straalt het rust uit. ‘Hoe doe je dat?’ vroeg ik hem nadat ik een foto gemaakt had. Het mannetje zweeg in alle talen. Het leven gaat niet om antwoorden krijgen, maar om de vragen die we stellen.

2 opmerkingen:

  1. Gestrand? Welnee Saskia, wortel geschoten! Vrijwel onmiddellijk. Want bijna alles in deze tekst resoneert voor mij met actuele ervaringen. Alleen de naam Hesse ontbreekt nog, ook al is hij in de geest beslist aanwezig. Bijvoorbeeld via 'verlangen' en 'Sehnsucht', die vaak naast elkaar liggen, soms in elkaars verlengde, maar soms ook verschillen als leven en dood. Herlees momenteel 'De Steppewolf', vandaar. Tegen de wand achter mijn beeldscherm het hoofd van Kopland, vandaar ook. Maar vooral mijn persoonlijke ervaringen, die hier niet passen. Heb 'Stille taal' besteld, Saskia. Kortom, wordt vervolgd. Groet van Leonard G

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Leonard, wat een fijne reactie zeg! Dank je wel. Je hebt gelijk dat Sehnsucht en verlangen niet altijd hetzelfde is, maar ik zou geen betere vertaling weten. Benieuwd wat je van Stille taal vindt, als je het wilt delen: je weet me te vinden. Hartelijke groet van Saskia

      Verwijderen