woensdag 1 juni 2016

Aardbeien

De aardbeien komen koud uit de koelkast, de kroontjes zitten er nog aan. Ik zou ze thuis eerst op kamertemperatuur brengen of indien mogelijk een half uurtje in de zon leggen, zodat de zoete smaak goed tot zijn recht komt. Helaas ben ik niet thuis. Ik lig op de tweede verdieping van het Centre Hospitalier William Morey in Chalon-sur-Saône, Bourgondië, Frankrijk. De afdeling heet Gynaecologie Obstétrique en ik hoef niet te bevallen maar word hopelijk uiteindelijk verlost van de twee tumoren in mijn rechterborst. William Morey was een arts in de negentiende eeuw die ondanks dat hij een besmettelijke ziekte opliep, door bleef gaan met het helpen van zijn patiënten.

Mijn kamer bevindt zich aan de achterkant van dit grote moderne ziekenhuis. Ik kijk uit over flatgebouwen, het treinstation, een technische hogeschool en een grote parkeerplaats waar ambulances en ziekenbezoek af en aan rijden. Op het dak landt een aantal keren per dag met hels kabaal de traumahelikopter die me letterlijk doet schudden in mijn kleine Franse bed waar ik zonder verlengstuk niet in pas. Als het pauze is op de hogeschool staat er om het hoekje van het schoolplein een jongen met een meisje te zoenen, ik vermoed in de veronderstelling dat niemand ze ziet. Ik geniet ervan, net als van die ene merel die niet opgeeft en boven alle stadsgeluiden uit hard blijft zingen. Poëzie is overal.

De dag van mijn eerste operatie zijn er nog steeds stakingen tegen de nieuwe Franse Arbowet. Normaal gesproken doet ziekenhuispersoneel niet mee, begreep ik. Toch heb ik twee uur in dunne operatiekleding op een koude gang moeten wachten tot er voldoende personeel was in de operatiekamer om de operatie uit te voeren. Een deel van de anesthesisten staakte. De volgende dag in de taxi op weg naar een ander ziekenhuis voor een scintigrafie vertelde de taxichauffeur dat hij zelfs patiënten die ook geopereerd zouden worden, onverrichter zake terug naar huis heeft gebracht. Ik had geluk 'urgent' te zijn.



William Morey


De operatie verliep medisch gezien prima. Ik paste bij het ontwaken niet in het bed, had het stervenskoud en een vreselijke dorst maar het implantaat voor de chemotherapie was goed geplaatst (boven mijn linkerborst) en onder mijn rechteroksel is mijn Poortwachtersklier verwijderd voor nader onderzoek. Emotioneel wist ik echter niet wat me overkwam... Nooit eerder was ik in zo'n afhankelijke situatie geweest, met slangetjes die uit mijn lichaam kwamen en pijn bij elke beweging. De paniek sloeg vooral 's nachts toe en alarmeerde iedereen, van arts tot psycholoog, van verpleging tot mijzelf en de mensen om mij heen.

Ondanks dat ik door mijn gevoelige tanden niet van koude dingen houd, ontdeed ik die avond geduldig alle aardbeien van hun kroontje en at ze met smaak op. Verpleegster Corine verraste me ermee voor ze naar huis ging: 'Quoi qu'il arrive Madame Kruize, il ne faut jamais baisser les bras!' Ik kon niet anders dan huilen maar door mijn tranen heen heb ik haar beloofd mijn schouders niet te zullen laten hangen, wat er ook gebeurt. Nu ik weer thuis in de Franse Pastorie ben weet ik niet of me dat een volgende keer lukt, de schrik zit er goed in. Wat ik echter wél weet is dat er in het leven altijd mensen zijn die op het juiste moment troost bieden en het William Moreyziekenhuis zijn inspirerende naam recht doen. Dat is op zijn minst het vertrouwen waard.



13 opmerkingen:

  1. Heftig hoor. Als ik in de buurt was geweest, had ik je een warme deken gegeven en een bedverlenger! Wens je veel sterkte en beterschap. Fijn dat je weer in de pastorie bent. Kop op hoor!liefs Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach lieve Saskia, wat schrijf je dat weer mooi. Wat ga je door een hoop heen. Ik denk aan je!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, het is de kunst om zelf de regie te houden en dat kan ik alleen door te blijven schrijven... Dank voor jullie reactie!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Er komt veel op je af Saskia. Wanneer krijg je de p a uitslag van de poortwachtersklier ?
    Blijf meer dchrijven en daardoor op de been. Hier brand ik elke dag ' n kaarsje voor je en die tranen laat masr stromen als ze hoog zitten.
    xxxxxx dimph

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Er komt veel op je af Saskia. Wanneer krijg je de p a uitslag van de poortwachtersklier ?
    Blijf meer dchrijven en daardoor op de been. Hier brand ik elke dag ' n kaarsje voor je en die tranen laat masr stromen als ze hoog zitten.
    xxxxxx dimph

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve Saskia, terwijl ik juist een leuke dag had gisteren had jij zo'n moeilijke en vooral emotionele dag.
    Het is wel fijn dat je zo snel geholpen kon worden en ik hoop dat de uitslag goed zal zijn. Gelukkig dat je gelijk naar huis mocht, heb je voldoende hulp daar?
    Liefs Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Therese en ik denken aan je. Groet van ons!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lief. Dank jullie wel! Ik heb nog geen uitslag van de onderzoeken en ik weet ook niet wanneer die komen. Meestal ligt er op een gegeven moment een brief van het laboratorium in de brievenbus. Eerst maar door deze maanden chemotherapie, dan zien we wel weer verder...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ach Sas, wat een nare toestand! In mijn pastorie, hier aan 't Kalf in Zaandam, brandt er een kaarsje voor je. Je bent in mijn gedachten, en ik hoop, dat je ondanks de chemo, inspiratie vindt voor het schrijven. Warme groet, Marianne.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Tjee wat in wat voor slechte film ben jij terecht gekomen maar het is er eentje waar jij de regisseur van kunt zijn dussss maak er een sprookje van...met een goed eind.
    Ik heb idd makkelijk praten maar wens je heel veel kracht toe..je kunt het
    Lieve groeten

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Tjee wat in wat voor slechte film ben jij terecht gekomen maar het is er eentje waar jij de regisseur van kunt zijn dussss maak er een sprookje van...met een goed eind.
    Ik heb idd makkelijk praten maar wens je heel veel kracht toe..je kunt het
    Lieve groeten

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lieve Sas,
    Wat vreselijk om door te moeten maken. Ik denk veel aan je en wens je veel kracht toe om de chemo's te doorstaan. En heel veel warmte, op elk mogelijke manier!
    Barbara

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Lieve Saskia,
    Sterkte met alles en vooral heel veel beterschap! Je schrijft heel mooi en je schrijft je vast door deze moeilijke periode heen. Liefs, Petra

    BeantwoordenVerwijderen