maandag 16 mei 2016

Rijkdom


In de Franse Pastorie snort het elektrische kacheltje, buiten zingen de vogels en de zon piept zoals elke dag rond 06h00 over de heuvels.  Het is een koude nacht geweest en dat voor half mei! De Fransen die ik spreek klagen over de kou, de regenval van de afgelopen week en ook maar meteen over de leegstand in Cussy-en-Morvan, het dorpje waar ik sinds drie weken woon. Tot een paar jaar geleden was er nog reuring: een goedlopend hotel-restaurant, een soort eetcafé, een bakker, het kleine winkeltje - dat er gelukkig nog steeds is -, het aantal inwoners maar dat is veranderd zoals op veel plekken op het Franse platteland. Logisch, er is ook geen droog brood te verdienen, hoor je Nederlanders dan zeggen, armoe troef. Het is maar hoe je daarin staat…

  In april 2014 stuurde ik Lex Jansen een foto van een lege boekenkast die ik op Marktplaats had gekocht met de tekst: kijk: ruimte voor nieuwe dromen! Gevolgd door de vraag of hij me wilde begeleiden bij het schrijven van mijn eerste boek? We kenden elkaar via lezingen van zijn partner en bekend schrijver Arthur Japin die ik volgde vanaf april 2011.
  Lex was ook leraar Frans geweest en toonde altijd vriendelijk belangstelling voor mij en waar ik mee bezig was. Toen ik van Arthur hoorde dat hij de Arbeiderspers zou verlaten om voor zichzelf te beginnen wist ik dat hij de juiste persoon was die mij zou kunnen helpen mijn auteurschap te ontwikkelen.

  Zo gezegd, zo gedaan. We maakten afspraken over de begeleiding, de kosten en zo was Lex van begin af aan betrokken bij mijn schrijfproces op een manier die ik nodig had. Hij zat nergens bovenop, gaf mij alle ruimte het op mijn manier te doen en reageerde alleen als ik ergens om vroeg. En dat deed ik! Want mijn diepe onzekerheid maakte dat ik hem bijna elke dag mailde om dingen te vragen of te delen. Lex oordeelde daar nooit over maar probeerde altijd iets in mezelf aan het werk te zetten dat maakte dat ik iets meer in mijzelf ging geloven. Puur vakmanschap van iemand die lang met auteurs gewerkt heeft en weet hoe creatieve processen in een menselijk brein verlopen.



Nu ik borstkanker blijk te hebben (het is nog steeds een raar idee: ik?!) en niet weet hoe de dingen de komende tijd zullen verlopen is er maar één ding dat ik écht graag wil en dat is recht doen aan al dat werk dat we verricht hadden: zo snel mogelijk Stille taal uitgeven. Natuurlijk hebben we in de zomer van 2015 toen het manuscript grotendeels af was, besproken of hij naast leraar ook mijn uitgever moest worden. Het leek hem beter van niet, Magonia geeft maar enkele uitgaven per jaar uit (overigens prachtige romans en dichtbundels!), dat kon beter zo blijven en Stille taal voelde door onze nauwe samenwerking zó dichtbij dat het ook daarom niet verstandig was. Die redenen begreep ik maar ik vond het lastig ermee om te gaan. Ik had mezelf verbonden met Magonia en moeite om de knop om te zetten en Stille taal elders aan te bieden.

  Ik moest moed verzamelen om autonoom te werk te gaan. In november 2015 plakte ik een briefje op mijn toiletdeur in Lochem: 'moed verzamel ik onderweg' en dat zette goede dingen in werking. Nu ik het manuscript voor de, ik denk wel vijftiende keer (!) helemaal doorgelopen ben, heb ik afgelopen weekend de omslag vormgegeven en het geheel klaargemaakt om gedrukt te worden. Mijn lieve vader doet de eindredactie (een taalpurist pur sang, niemand kan dat beter!) en daarna kan het naar de drukpersen van Brave New Books, een boekenplatform waar je zelf je boek uit kan geven. Nee, je verdient er echt niks mee, maar het kost ook geen geld en dat dit zomaar kan is geweldig!

  Ondanks mijn ziekte prijkt in mij een machtig gevoel, om niet te zeggen magisch… Alles klopt: mijn schilderij uit 2012 prijkt trots op de voorkant, het gevoel van verlies over mijn eigen zus dat aan de basis stond van Stille taal mag er zijn, de inhoud is geschreven en ook de vormgeving komt uit mijn koker. Ik geef Lex en alle anderen die dit al langer tegen me zeiden gelijk: ik ben een van die mensen die de dingen zélf in de wereld moet zetten. Op mijn eigen manier. Rijkdom in een mensenleven is tot een diepe voldoening komen door de dingen van A tot Z te doen.


6 opmerkingen:

  1. Mooi blog Saskia zo puur en eerlijk. Ik put er moed uit...dank je wel. Toy toy voor jou. Ik steek een kaarsje voor je aan. xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi blog Saskia zo puur en eerlijk. Ik put er moed uit...dank je wel. Toy toy voor jou. Ik steek een kaarsje voor je aan. xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nou de omslag ziet er prachtig uit en de tekst op de achterkant is veel belovend. Ben benieuwd!
    Geweldig dat je het zelf uitgeeft.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dank je Ans en Dimph, voor se support. Ik word er blij van en dat was ik al, dat het allemaal gelukt is voor de behandelingen starten. Zodra hij te krijgen, laat ik het weten. Liefs van Sas

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Saskia,
    Weet dat ik met je meeleef, ik hoop dat ze je kunnen helpen met de borstkanker. Wat mooi dat je je boek toch uit gaat geven, heel veel sterkte meid.

    gr.Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ja ze gaan me met spoed behandelen... Lief je berichtje Marja!

    BeantwoordenVerwijderen