donderdag 17 maart 2016

De nar


De Franse Pastorie, Cussy-en-Morvan. Foto: Gonny Kruisdijk



“en de nar die aan de dingen was gaan hechten, onthechtte zich

dus scheurde hij zichzelf en wierp alle flarden weg



de nar die zich verscheurd had en had weggeworpen, raakte

gehecht aan de mensen, dus hij verwierp zichzelf en maakte zich



los van hen en de nar die zich had losgemaakt en had verworpen

verbond zich met een reep licht die hij van een straal water griste



die van geen zoogdier hield en van geen vissen, virussen of vogels

trok zich in het donker terug en zo maakte de nar plaats



voor zon, maan en sterren, voor de dingen en de dieren, en voor

de mensen schiep hij ruimte om zich narrig aan dat al te hechten”


Dit gedicht is van Hans Groenewegen. Geen idee wie dat is. Ik kwam het tegen tijdens het opruimen en ik had het niet voor niets bewaard; het raakte me nog steeds. Want die nar, dat ben ik, zoals ik elk personage word waar ik over lees of over schrijf. Zonder literatuur of poëzie, schrijven of lezen zou ik geen leven hebben of helemaal niet weten hoe ik het dan moest leiden. Naast loslaten en onthechten gaat het gedicht ook over mijn favoriete thema: opnieuw beginnen.

Er is geen ontkomen aan: elk begin is gelijk een einde en het einde een begin en zo gaat het verder tot de dood erop volgt en soms zelfs daarna nog, volgens de reïncarnatie. Na alle veranderingen die ik heb gekend in mijn leven (zie voorgaande blogs) weet ik dat mijn leven meer dan gemiddeld zo in elkaar steekt. Al die grote en kleine golfbewegingen maken het niet alleen leuk en verre van saai maar vooral dat ik als mens kan blijven drijven. Leuk is het niet altijd, je realiseren dat een oud patroon je bekend voorkomt (terwijl het dit keer écht nieuw en anders leek), toch zie je dat niet op het moment dat je kiest voor verandering.

Het inzicht komt later en dat wankele punt ben ik net weer gepasseerd. Want na mijn vorige blog met de wens om een nieuw uitzicht over het Franse land enzovoort heb ik niet stilgezeten. (Ondanks het zorgvuldig gekweekte zitvlees tijdens het schrijven van Stille taal!) Ik heb die droom gevolgd en een prachtig huurhuis gevonden met ‘mijn kleur’ luiken in de mooie en stille Morvan én een geschenk uit de hemel: hulp om begin mei van Nederland naar Frankrijk te verhuizen. Wat voelt als een eeuwigheid heeft in werkelijkheid slechts een paar maanden geduurd en een hoop tranen gekost. Het is niet niks om na tien jaar de Achterhoek te verlaten, de plek waar ik vele stappen heb gezet en fijne, lieve mensen ontmoet. Maar…

Een nar is een nar en die gaat en staat, hecht en onthecht omdat hij niet anders kan. Zo houden de dingen hem gaande, want hoe onzeker de toekomst ook is:

Elk begin is een einde, elk einde een nieuw begin en de troost zit hem in de beweging.

Saskia Kruize



12 opmerkingen:

  1. Hey Saskia, ga je in de pastorie van Gonnie wonen? Groetjes van Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Mirjam, ja ik huur de pastorie vanaf 1 mei! Verrassing hè? :-) Ben blij!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waarom is mijn, weet niet meer wat ik geschreven heb 'reactie verwijdetd ?

      Verwijderen
    2. Waarom is mijn, weet niet meer wat ik geschreven heb 'reactie verwijdetd ?

      Verwijderen
    3. Dimph, je had vier keer dezelfde reactie geplaatst, dat leek me wat veel ;-)

      Verwijderen
  6. Beeondering voor je doorzettingsvermogen en optimisme

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig Saskia! Bijzonder mens ben je! Bewondering...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Goh wat een lieve reacties! Dank jullie wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een mooie waarheden bij elkaar. Welkom in Frankrijk, nar!

    BeantwoordenVerwijderen