De Franse Pastorie, Cussy-en-Morvan. Foto: Gonny Kruisdijk
“en de nar die aan de
dingen was gaan hechten, onthechtte zich
dus scheurde hij
zichzelf en wierp alle flarden weg
de nar die zich
verscheurd had en had weggeworpen, raakte
gehecht aan de mensen,
dus hij verwierp zichzelf en maakte zich
los van hen en de nar
die zich had losgemaakt en had verworpen
verbond zich met een
reep licht die hij van een straal water griste
die van geen zoogdier
hield en van geen vissen, virussen of vogels
trok zich in het donker
terug en zo maakte de nar plaats
voor zon, maan en
sterren, voor de dingen en de dieren, en voor
de mensen schiep hij
ruimte om zich narrig aan dat al te hechten”
Dit gedicht is van Hans Groenewegen. Geen idee wie dat is. Ik kwam het tegen tijdens het opruimen en ik had het niet voor niets bewaard; het raakte me nog steeds. Want die nar, dat ben ik, zoals ik elk personage word waar ik over lees of over schrijf. Zonder literatuur of poëzie, schrijven of lezen zou ik geen leven hebben of helemaal niet weten hoe ik het dan moest leiden. Naast loslaten en onthechten gaat het gedicht ook over mijn favoriete thema: opnieuw beginnen.
Er is geen ontkomen aan: elk begin is gelijk een einde en het einde een begin en zo gaat het verder tot de dood erop volgt en soms zelfs daarna nog, volgens de reïncarnatie. Na alle veranderingen die ik heb gekend in mijn leven (zie voorgaande blogs) weet ik dat mijn leven meer dan gemiddeld zo in elkaar steekt. Al die grote en kleine golfbewegingen maken het niet alleen leuk en verre van saai maar vooral dat ik als mens kan blijven drijven. Leuk is het niet altijd, je realiseren dat een oud patroon je bekend voorkomt (terwijl het dit keer écht nieuw en anders leek), toch zie je dat niet op het moment dat je kiest voor verandering.
Het inzicht komt later en dat wankele punt ben ik net weer gepasseerd. Want na mijn vorige blog met de wens om een nieuw uitzicht over het Franse land enzovoort heb ik niet stilgezeten. (Ondanks het zorgvuldig gekweekte zitvlees tijdens het schrijven van Stille taal!) Ik heb die droom gevolgd en een prachtig huurhuis gevonden met ‘mijn kleur’ luiken in de mooie en stille Morvan én een geschenk uit de hemel: hulp om begin mei van Nederland naar Frankrijk te verhuizen. Wat voelt als een eeuwigheid heeft in werkelijkheid slechts een paar maanden geduurd en een hoop tranen gekost. Het is niet niks om na tien jaar de Achterhoek te verlaten, de plek waar ik vele stappen heb gezet en fijne, lieve mensen ontmoet. Maar…
Een nar is een nar en die gaat en staat, hecht en onthecht omdat hij niet anders kan. Zo houden de dingen hem gaande, want hoe onzeker de toekomst ook is:
Elk begin is een einde, elk einde een nieuw begin en de troost zit hem in de beweging.
Saskia Kruize
Saskia Kruize
Hey Saskia, ga je in de pastorie van Gonnie wonen? Groetjes van Mirjam
BeantwoordenVerwijderenHoi Mirjam, ja ik huur de pastorie vanaf 1 mei! Verrassing hè? :-) Ben blij!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenWaarom is mijn, weet niet meer wat ik geschreven heb 'reactie verwijdetd ?
VerwijderenWaarom is mijn, weet niet meer wat ik geschreven heb 'reactie verwijdetd ?
VerwijderenDimph, je had vier keer dezelfde reactie geplaatst, dat leek me wat veel ;-)
VerwijderenBeeondering voor je doorzettingsvermogen en optimisme
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Saskia! Bijzonder mens ben je! Bewondering...
BeantwoordenVerwijderenGoh wat een lieve reacties! Dank jullie wel!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie waarheden bij elkaar. Welkom in Frankrijk, nar!
BeantwoordenVerwijderen